[რატომ] ანუ, რა სარგებლობა მოაქვს ავტოსტოპს

   ჩინჩვლა? ააჰ, ბევრი სკეპტიკოსის სასიხარულოდ, სათაურში მოცემული კითხვა ჯერ მაინც ძალაშია სხვადასხვა შესაძლო ფორმით: რატომ იწვალებთ თავს, რა ძალა გადგიათ, არ გეშინიათ, არ გირჩევნიათ ადამიანურად მგზავრობა (ავტოსტოპი ხო ანტილოპურად მგზავრობაა) და ასე შემდეგ. ვინ გასცემს ამ კითხვებს პასუხს? დარწმუნებული ვარ, ბევრი, ვისაც ერთი-ორჯერ მაინც უმგზავრია ავტოსტოპით და იცის მისი ხიბლი.

   სულ არ მაქვს ილუზია, რომ ავტოსტოპი მგზავრობის საუკეთესო საშუალებაა (მე პირადად ფასკუნჯი და ველოსიპედი მირჩევნია ყველაფერს), მით უმეტეს, წინა პოსტებში არაერთი უარყოფითი მხარე გამოიკვეთა (არაპროგნოზირებადობა დროში და მძღოლში, მანქანაში ადგილების შეზღუდული რაოდენობა, დგომის ადგილის სპეციფიკა და ა.შ.). დროა, დადებით მხარეებს მივდგე, მით უმეტეს, რომ ეს ამალა უარყოფითებს მნიშვნელოვნად აჭარბებს.

  დაწყებიდან დამთავრებამდე, ავტოსტოპით მგზავრობა ერთი პატარა, ან არც ისე პატარა თავგადასავალია - თავისი მოულოდნელობებით, ხალისით და დაღლილობით, ახალი შთაბეჭდილებებით... განსხვავებით საზოგადოებრივი ტრანსპორტის რუტინულობისგან. 

   ავტოსტოპი ხშირად საკმაოდ კომფორტულია - განსაკუთრებით გამართლებული ავტოსტოპი. დამეთანხმებით, მსუბუქი მანქანით მგზავრობა უფრო სასიამოვნო და ხანმოკლეა, ვიდრე სამარშუტოთი, ავტობუსით ან მატარებლით, განსაკუთრებით, საქართველოს შემთხვევაში. სხვა საკითხია, როდესაც შეიძლება, მსუბუქი მანქანის ნაცვლად კამაზის ან სამხიდიანი ურალის ძარაზე აღმოვჩნდეთ, თუმცა მე (მგონი, არა მარტო მე) ესეც მირჩევნია ჩვეულებრივ ტრანსპორტს.
   არ დაგვავიწყდეს, რომ ავტოსტოპი სრულიად უფასოა. და თუ უცებ სადმე წასვლა მოგვნიდა, ავტოსტოპი დიდ თავისუფლებას იძლევა როგორც მოგზაურობის სიშორის, ასევე ქვეყნების მხრივაც. ეს მნიშვნელოვანი საკითხია, რადგან როგორც კარგახანია ვატყობ, იმ კარგ ადამიანებს, ვისაც მოულოდნელად სადმე შორს ბოდიალის დიდი სურვილი უჩნდებათ, მაინცდამაინც ბევრი ფული არ აქვთ ხოლმე (ისიც ხომ გვახსოვს, ბევრი ფული რას უშვება დროს). ერთხელ არ დამეზარა და საკმაოდ კარგი მიახლოებით გამოვთვალე (წელიწადში ნავალი მანძილების მიხედვით) რა დამიჯდებოდა, ავტოსტოპის ნაცვლად ჩვეულებრივი ტრანსპორტით რომ მევლო. - 700-800 ლარი ყოველწლიურად. რამდენიმე წლის განმავლობაში. ეს კი, ჩემთვის იმას ნიშნავს, რომ ავტოსტოპის გარეშე, პრინციპში, ვერსადაც ვერ ვივლიდი.

   ესე იგი, ავტოსტოპი გლუხვად გვჩუქნის ადგილებს. ამაზე არანაკლებ მნიშვნელოვანია, რომ ავტოსტოპი ასევე გვჩუქნის ადამიანებს. რაც არ უნდა მიკერძოებულობად, სუბიექტურობად ან ტენდენციურობად ჩანდეს ვიღაცისთვის, ეს ამ ბლოგზე ხმამაღლა უნდა ეწეროს - ის, ვინც ავტოსტოპისას გვიჩერებს, პოტენციურად და საკმაოდ დიდი ალბათობით უფრო საინტერესო, რეალიზებული და გულისხმიერი ადამიანია დანარჩენებთან შედარებით (ცხადია, თანაბარ პირობებში - დასაჯდომი ადგილი იქნება თუ გაჩერების შესაძლებლობა). არაეთრთი, ამ დროისთვის ჩემთვის ძვირფასი ადამიანი ავტოსტოპის მეშვეობით გავიცანი. სულაც არ მიკვირს. ჩამოთვლის გარეშეც დამიჯერებთ. მით უმეტეს ისინი, ვისაც ვგულისხმობ.

   ავტოსტოპი სტანდარტული მგზავრობის ალტერნატიული ფორმაა. ამავე დროს, ხშირად თვითონაც გვიჩენს გზის და მისასვლელი ადგილების საკმაოდ კარგ ალტერნატივებს - მით უმეტეს, თუკი რაღაც ადგილას პირველად მივდივართ და ადგილობრივი მძღოლი შეგვხვდა, იმ მიდამოების კარგად მცოდნე. ასეთი ინფორმაცია თუ რჩევები არაფრით ჩამოუვარდება ცნობარებში თუ გზამკვლევებში მოცემულებს, განსაკუთრებით, ქართულენოვანი და საქართველოსთან დაკავშირებული ცნობარების შემთხვევაში. ვინ იცის, რამდენ ადგილას არ ვიქნებოდი დღემდე მოხვედრილი, ავტოსტოპით რომ არ მემგზავრა. 

   არის შემთხვევები, როდესაც ავტოსტოპი ტრანსპორტით მგზავრობის საჭიროებისას ერთადერთი გამოსავალია: პატარა სოფლები, სადაც საზოგადოებრივი ტრანსპორტი არ დადის; ანდა, თუკი სამარშუტო გაგვასწრებს ან ჩვენთვის მოუხერხებელ დროს დადის. აი, როგორ შეიძელბა მოვხვდეთ თხილიანის სერზე სოფელ ფიჭვიანში (დამიჯერეთ, კარგი ადგილია)? როგორ უნდა მოვახერხოთ ბაზალეთის ტბაზე მზის ჩასვლის ყურების შემდეგ წყეულ თბილისში დაბრუნება (ბოლო სამარშუტო - 17:30)?